مقاله درباره فعالیتی كارساز برای كیفیت بخشی به آموزش

مقاله درباره فعالیتی كارساز برای كیفیت بخشی به آموزش

مقدمه

اقدام‌پژوهی با گذر از برخی تشریفات سنتی درحوزة تحقیقات، فرصت دانش‌آفرینی را در سطحی فراگیر مهیا می‌سازد؛ به نحوی كه هر كارورز می‌‌تواند برای بهبود فعالیت‌های شغلی خود، طرحی نو را دراندازد و حركت خود را به‌سمت بهبود و پیشرفت سامان دهد. بكارگیری این اندیشه در حوزة آموزش و پرورش، توسعة ظرفیت بهبود در نظام آموزشی از طریق اندیشه هزاران معلم و مدیری است كه می‌توانند در مسیر كامیابی دانش‌آموزان از آموزش و تحصیل حركتی اساسی به‌عمل آورند. با این وصف باید برای فهم و گسترش این اندیشه در نظام آموزشی كوشش‌های بیشتری به‌عمل آید، تا جایی كه هر معلم و مدیر اقدام‌پژوهی را یكی از وظایف خود در جریان آموزش به‌حساب آورد.

زمینه‌های گسترش اندیشة پژوهش در عمل

    یكی از دلایل گسترش اندیشه پژوهش در عمل، ناكارآمدی تحقیقات آموزشی در رفع نیازهای آنها در كلاس درس است. استیگلر و هیبرت (ترجمه سركار آرانی و مقدم، 1383) با ذكر برخی كاستیهای روشهای سنّتی پژوهش در پاسخگویی به نیاز معلمان، این فعالیت‌ها را برای بهبود آموزش و تدریس ناكافی می‌دانند. ممكن است محققان بسیار باهوش باشند ولی به اطلاعات مشابهی كه معلمان در مواجهه با دانش‌آموزان واقعی در شرایط كلاس‌های واقعی و با اهداف یادگیری واقعی با آن‌ها روبه‌رو می‌شوند، دسترسی ندارند. محققان برای بهبود آموزش باید بیش‌تر به اموری كه در حال حاضر برای معلمان قابل درك است، پی ببرند. این موقعیت به‌ویژه در كشور آمریكا قابل مشاهده است. در مقابل هر كشور ژاپن فرصتهای مناسبی برای دانش‌آفرینی توسط معلمان پیش‌بینی شده است. از مسیر این فرصت‌ها، نه تنها به توسعه شایستگی‌های معلمان پرداخته شده است؛ بلكه دانش مرتبط با آموزش را كه با كلاس درس در ارتباط است و شاغلان به حرفة معلمی نیز می‌توانند در آن سهیم شوند را توسعه می‌دهد. نه تنها گروههای پژوهش در كلاس‌های درس در همة مدارس فعالند بلكه فرآیند طراحی و نقد درس‌ها در فرآیند پژوهش، بخش جدایی‌ناپذیر از فعالیت حرفه‌ای معلمان و محققان است.