تحقيق مشروعيت

مشروعيت با دو ركن مهم از نظام هاي حكومتي سروكار دارد ، نخست با ركن حاكم و اين كه چرا و به چه دليل توده ي مردم بايد از فرمان ها و دستورهاي حاكم اطاعت كنند و بر چه اساسي بايد فلان حاكم ، حكمراني نمايد و دوم، ركن نظام حكومتي و اين كه چرا براي نمونه حكومت دموكراسي، ليبراليستي، نخبه گرايي، اشراف سالاري و مانند اين ها بايد تحقق يابند و اصلاً ملاك مشروعيت حكومت ها چيست؟ ايا حكومت زورمدارانه و استبدادي ، مشروعيت دارد يا تنها مشروعيت نوع حكومت از طريق رضايت و اراده ي عموم مردم و يا از ناحيه ي انطباق آن با اراده و فرامين حق تعالي تحقق پذير است؟
مشروعيت در حوزه ي انديشه ي سياسي، از بحران مفهومي و كاربردي ايمن نيست و بر اين اساس پاره اي از نويسندگان با نيافتن خاست گاه آن، به برداشت هاي متفاوتي دست يافتند و با خلط ميان معناي لغوي و اصطلاحي و نيز آميختگي ميان مشروعيت هنجاري و غير هنجاري و همچنين مشروعيت ايدئولوژيكي و ساختاري و شخصي، به تذبذب و اعوجاج فكري گرفتار شدند.
قانوني بودن، انطباق با سنت ها، قانونيت همراه با رضايت مردم، برخورداري از ويژگي هاي اخلاقي، توجيه عقلي اعمال قدرت حاكم، حقانيت تام، مقبوليت و اراده ي عمومي يا اكثريت توده ي مردم، مطابقت با آموزه‌هاي ديني و..  نمونه هايي از تعاريف ارائه شده از اين واژه مي باشد.

---

جهت دانلود اینجا کلیک کنید