پروپوزال اثربخشی آموزش شیوه های خود کنترلی و مهارتهای ارتباطی بر کاهش پرخاشگری

در سال‏های اخیر، در زمینه درمان، کاربرد روشهای شناختی رفتاری در درمان گروهی از اختلالات دوره ی نوجوانی از قبیل افسردگی، اختلالات اضطرابی، اختلالات تغذیه، اختلالات‏ تکانه‏ای و اختلالات رفتاری کاملاً مفید و مؤثر بوده است. ویژگیهای درمان‏شناختی رفتاری‏ نظیر ارتباط کاری تجربی و گروهی، فعال بودن، هدفدار بودن، متمرکز بودن بر مشکل، آموزش‏ مهارتهای مقابله، و تأکید بر بازخورد، به‏ویژه برای درمان مراجعان نوجوان بسیار متناسب‏ است.(زارب،  1383). یکی از این روش های شناختی آموزش خود کنترلی رفتار می باشد. اصطلاح آموزش خودکنترلی رفتار، به اجرای  روشهای خودنظارتی[7]، خودارزيابی[8]، و خودتقويتی[9] اشاره دارد. منظور از خودنظارتی حفظ توجه فعال به رخداد افکار و رفتارهای هدفمند خاص است. خودارزيابی به قضاوت در مورد ميزان يا کيفيت رفتاری مربوط می شود که در مقابل برخی از ملا کها يا استانداردهای موجود تغيير می کند. خودتقويتی به اجرای تقويت توسط خود فرد، در صورتی که يک معيار خاص برای رفتار در دست باشد، اشاره دارد(حاتمی، 1390).
شيوه های آموزشی حل مسئله و آموزش خودتعليمی، از روشهای مناسب برای خودکنترلی در دانش آموزان است. آموزش حل مسئله، شامل آموزش راهبردهای منظم به افراد برای حل مسئله است. آموزش خودتعليمی، شامل آموزش دانش آموزان است تا بتوانند در مواجهه با مشکل، از طريق خودبيانی مسئله را برای خودشان حل کنند. دانش آموزان در اين روش ياد می گيرند که قبل از عمل فکر کنند و در مواقع مشکل آن را تشخيص دهند و راه حلهای متفاوتی را در نظر بگيرند؛ به عواقب کار فکر کنند. موانع را پيش بينی کنند و برای کنترل رفتارشان راهبرد لازم را به خدمت گيرند(محمد اسماعیل، 1386).از دیگر عوامل موثر که فرد را قادر می‏سازد با دیگران‏ روابط متقابل داشته باشد، واکنشهای مثبت بروز دهد و از رفتارهایی که پیامد منفی دارد، اجتناب‏ ورزد مهارتهای ارتباطی می باشد. در دنياي امروز افراد مهارتهايي را لازم دارند تا بتوانند در فضاي مطلوب زندگي با مسايل سازگاري يابند و اين مهارتها توسط سيستم تعليم و تربيت به افراد عرضه ميشود. يکي از عوامل و مشکلات اساسي افراد، فقدان تواناييهاي ارتباطي لازم و اساسي در مواجهه با مسايل و مشکلات زندگي روزمره است، بسياري از افراد در رويارويي با مسايل زندگي فاقد تواناييهاي لازم و اساسي هستند و همين امر آنان را در مواجهه با مسايل و مشکلات زندگي روزمره آسيب پذير کرده است. افسردگي، اضطراب تنهايي، طردشدگي، کمرويي، خشم و تعارض در روابط بين فردي، از جمله مشکلاتي هستند که بسياري از افراد جامعه با آن دست به گريبان هستند، اين قبيل مشکلات به نوعي ريشه بسياري از آسيبهاي اجتماعي نيز محسوب ميشوند. عقيده بر اين است که ارتقا مهارتهاي ارتباطي در بهبود و سلامت رواني افراد موثر است. اين تواناييها افراد را براي مقابله موثر با موقعيتها ياري ميکنند و آنها را قادر ميسازند تا در ارتباط با ساير افراد جامعه به گونهاي مثبت و سازگارانه عمل نموده و سلامتي، به ويژه سلامت روانشناختي خود را تامين نمايند(سلبی، 1379).
با توجه به این که نوجوانی یکی از بحرانی‏ترین دوران زندگی فرد است و پرخاشگری در این دوران به ویژه در پسران شدیدتر از دختران می‏باشد، لذا در این تحقیق بر آنیم تا با بررسی اثربخشی آموزش شیوه‏های خودکنترلی و مهارت های ارتباطی در کاهش پرخاشگری دانش‏آموزان شهر  ، بپردازیم.

---

جهت دانلود اینجا کلیک کنید