اعتیاد به مت آمفتامین ها صرفاً جنبه جسمانی نیست، بلکه این ماده تولید وابستگی روانشناختی نیز می کند و این مسئله ترک را دشوارتر خواهد کرد. انگیزه های مصرف مت آمفتامین شامل سرخوشی، تجربه جنسی، تقویت اجتماعی است (لینسکی1 و همکارن، 2007).
اگر چه نشانه های بارز جسمانی برای ترک مت آمفتامین ها وجود ندارد، اما کنار گذاشتن این ماده پس از یک دوره مصرف مزمن باعث ایجاد علایمی همچون اﻓﺴﺮدﮔﻲ و اﺿﻄﺮاب و ﻋﺪم ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ در ﻟﺬت ﺑﺮدن از ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎي ﻟﺬت ﺑﺨﺶ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ (ﻣﻴﻤﻴﺎﮔﺎ2، ﻓﻴﺮ3، ﻣﺎﻳﺮ4 و ﻫﻤﻜﺎران، 2008) .
دو رویکرد اساسی برای درمان اعتیاد به مواد محرک وجود دارد: پیشگیری از آغاز مصرف تکانه ای و پیشگیری از عود. هدف نهایی درمان وابستگی به مواد محرک این است که بیمار به پرهیز طولانی برسد و هدف های فوری کاهش سوء استفاده، بهبود و توانایی بیمار در عملکرد و حداقل عوارض اجتماعی و پزشکی است (چاندرا5، 2010).
جهت دانلود اینجا کلیک کنید