در دوران چهارم زمين شناختي، بيشتر نواحي ايران از آب خارج شد. از درياهاي گذشته، حوضه هاي بسته و درياچه هايي بر جاي ماند، كه بخش زيادي از آنها در اثر شدت تبخير و كمي بارندگي، خشك شده اند.
دشت كوير و كويرلوت كه بخشي از آنها در استان خراسان قرار دارد، يادگاري از آن درياچه هاست. عامل اصلي تغيير چهره زمين در دوران چهارم، فرسايش است.
در دوران چهارم با شكل گرفتن نامهمواري ها و بيرون آمدن بخش هايي از زمين، فرسايش، دست اندركار سايش بلندي ها و تراكم فرآورده هاي خود، در نواحي پست شده است.
جهت دانلود اینجا کلیک کنید