ترجمه مقاله اکسایش گلیکول میتوکندری در تنفس نوری گیاهان

اکسایش گلیکول در گلیوکسیل، مرحله ی واکنشی مهمی در تنفس نوری می باشد. گیاهان زمینی و خزه ی سبز کاروفیسین، گلیکول موجود در پراکسیسم را با استفاده از اکسیژن به عنوان عامل مشترک با اکسیژن ترکیب می کنند، در حالیکه  خزه ی سبز کاروفیسین  از دی هیدروناژ گلیکول میتوکندری (GDH) به همراه عوامل مشترک آلی استفاده می کند. تحلیل های قبلی وجود GDH را در میتوکندری آرابیدوپسیس تالیانا نشان دادند (AtGDH). در این بررسی، سهم AtGDH در تنفس نوری مشخص شده است. هر دو فعالیت GDH میتوکندری و فراوانی RNA تحت شرایط رشد تنفس نوری تنظیم شده اند. آزمایش ها نشان دادند که اکسایش گلیکول در استخراج های میتوکندری برای انتشار CO٢ ترکیب می شود. این اثر می تواند با افزودن فاکتورهای موثر در بیماری برای آمینوترانسفراز تقویت یابد ولی با افزودن گلیسین جلوگیری می شود. رشته های الحاقی T-DNA برای AtGDH ، کاهش چشمگیری را در فعالیت GDH میتوکندری و انتشار CO٢ از گلیکول نشان می دهند. بعلاوه، تنفس نوری در این رشته های جهش یافته در مقایسه با نوع مونه وحشی کاهش می یابد که با تعیین شکافت CO٢ و نسبت گلیسین/سرین تحت شرایط رشد تنفس نوری پخش می شود. داده ها نشان می دهند که اکسایش گلیکول میتوکندری سهمی در تنفس نوری در گیاهان بلند دارد.  این مورد نشان دهنده حفظ تنفس نوری کلروفیسین در استرپتوفیت، با وجود تکامل پراکسیسم نوع برگی می باشد

کلیدواژه: دی هیدروناژ گلیکول، تنفس نوری، تکامل گیاه، استرپتوفیت

مقدمه :

گیاهان زمینی، گروه مونوفیلیتی (تک ریشه ای) می باشند که از خزه های سبز بیرون می آیند. نزدیک ترین نسبت ها در گیاهان زمینی باقی مانده در خزه سبز کلروفیسین یافت می شوند. هر دو گونه اغلب تحت عبارت استرپتوفیت براساس هر دو شواهد مولکولی و یاخته شناسی رده بندی می شوند. یک ویژگی مهم مشترک بین استرپتوفیت ها وجود پراکسیسم نوع برگی حاوی GO به عنوان آنزیم کلیدی می باشد.