مقدمه: دما مفهومي آشناست. دما صرفا معياري از گرمي يا سردي جسم است. با ابزاري كه براي اندازه گيري دما به كار مي رود يعني دما سنج نيز آشناييم، اما اگر بخواهيم به روابط ممكن بين خواص فيزيكي و گرمايي سيستم ها برسيم، بايد درك خود را از دما,بيش از كلي گويي هاي صرف، گسترش دهيم. در زمان هاي قديم مانند ....
دسته بندی: علوم پایه » فیزیکتعداد مشاهده: 350 مشاهده
فرمت فایل دانلودی:.doc
فرمت فایل اصلی: doc
تعداد صفحات: 51
حجم فایل:262 کیلوبایت
مقدمه:
دما مفهومي آشناست. دما صرفا معياري از گرمي يا سردي جسم است. با ابزاري كه براي اندازه گيري دما به كار مي رود يعني دما سنج نيز آشناييم، اما اگر بخواهيم به روابط ممكن بين خواص فيزيكي و گرمايي سيستم ها برسيم، بايد درك خود را از دما,بيش از كلي گويي هاي صرف، گسترش دهيم. در زمان هاي قديم مانند امروزه معمول بود كه طبيب دست خود را بر پيشاني بيمار بگذاردتا شدت بيماري را تشخيص دهد. سرانجام طبيبان وسايلي متفاوت براي اندازه گيري دما ابداع كردند، كه تمام آن ها بر اساس اين واقعيت كار مي كردند كه مايعات و گازها بر اثر افزايش دما منبسط مي شوند. اما اين دماسنج هاي اوليه يكسان نبودند و مقايسه ي اين دماهابا يكديگر دشوار بود. نخستين دما سنج قابل اطمينان جيوه اي را دانيل فارنهايت ساخت. او براي دو نقطه ثابت دماسنج خود (0F و100F) رابرگزيد. كه به ترتيب عبارتند از: «شديدترين سرمايي كه ميتوان مصنوعا,بامخلوط كردن اب, يخ ونشادر و يا حتي نمك به دست اورد. و حد گرمايي كه در خون شخصي سالم يافت مي شود» تكيه بر خواص فيزيكي ماده براي يافتن نقاط ثابت دماسنجي را نخستين بار اندرس سلسيوس پيش كشيد. وي مقياسي هم تهيه كردكه به نام خودش ناميده شد . سلسيوس فاصله ي دمايي بين ذوب يخ, يعني صفر مقياس سلسيوس و نقطه جوش اب درفشار جو(100C) ، ر ابه صد قسمت مساوي تقسيم كرد. چون در مقياس فارنهايت نقطه ي ذوب يخ 32F است و اب در 212F ميجوشد , 180درجه ي فارنهايت متناظر با 100 درجه ي سلسيوس است. به اين ترتيب رابطه ي تبديل اين دو مقياس عبارت است از : 273 + k =c.
دما مفهومي آشناست. دما صرفا معياري از گرمي يا سردي جسم است. با ابزاري كه براي اندازه گيري دما به كار مي رود يعني دما سنج نيز آشناييم، اما اگر بخواهيم به روابط ممكن بين خواص فيزيكي و گرمايي سيستم ها برسيم، بايد درك خود را از دما,بيش از كلي گويي هاي صرف، گسترش دهيم. در زمان هاي قديم مانند امروزه معمول بود كه طبيب دست خود را بر پيشاني بيمار بگذاردتا شدت بيماري را تشخيص دهد. سرانجام طبيبان وسايلي متفاوت براي اندازه گيري دما ابداع كردند، كه تمام آن ها بر اساس اين واقعيت كار مي كردند كه مايعات و گازها بر اثر افزايش دما منبسط مي شوند. اما اين دماسنج هاي اوليه يكسان نبودند و مقايسه ي اين دماهابا يكديگر دشوار بود. نخستين دما سنج قابل اطمينان جيوه اي را دانيل فارنهايت ساخت. او براي دو نقطه ثابت دماسنج خود (0F و100F) رابرگزيد. كه به ترتيب عبارتند از: «شديدترين سرمايي كه ميتوان مصنوعا,بامخلوط كردن اب, يخ ونشادر و يا حتي نمك به دست اورد. و حد گرمايي كه در خون شخصي سالم يافت مي شود» تكيه بر خواص فيزيكي ماده براي يافتن نقاط ثابت دماسنجي را نخستين بار اندرس سلسيوس پيش كشيد. وي مقياسي هم تهيه كردكه به نام خودش ناميده شد . سلسيوس فاصله ي دمايي بين ذوب يخ, يعني صفر مقياس سلسيوس و نقطه جوش اب درفشار جو(100C) ، ر ابه صد قسمت مساوي تقسيم كرد. چون در مقياس فارنهايت نقطه ي ذوب يخ 32F است و اب در 212F ميجوشد , 180درجه ي فارنهايت متناظر با 100 درجه ي سلسيوس است. به اين ترتيب رابطه ي تبديل اين دو مقياس عبارت است از : 273 + k =c.