تحقيق آسيب های واليبال

مقدمه: ورزش واليبال: يك ورزش جمعی محبوب با بيش از 800 ميليون علافمند در جهان ، پرطرفدارترين ورزش در جهان است که بازيكنان در هر سطح مهارت از آن لذت می برند. از 1895 در آمريكا توسط ويليام جی مورگان ابداع گرديد. از 1966 در دو زمين بازی شکل گرفت. آسيب ديدگي و يا صدمه ديدنبه هنگامتمرين و مسابقات جزو ...

دسته بندی: علوم انسانی » تربیت بدنی

تعداد مشاهده: 943 مشاهده

فرمت فایل دانلودی:.rar

فرمت فایل اصلی: doc

تعداد صفحات: 34

حجم فایل:353 کیلوبایت

مقدمه:
ورزش واليبال:
يك ورزش جمعی محبوب با بيش از 800 ميليون علافمند در جهان ، پرطرفدارترين ورزش در جهان است که بازيكنان در هر سطح مهارت از آن لذت می برند. از 1895 در آمريكا توسط ويليام جی مورگان ابداع گرديد. از 1966 در دو زمين بازی شکل گرفت.
آسيب ديدگي و يا صدمه ديدنبه هنگامتمرين و مسابقات جزو جدا نشدنی ورزش بوده و ورزشکاران بطور خاص و افراد عاديدر سنين مختلف بطور عمومی بايد نکات متعددي را در دستور کار خود براي انجام نرمش و يا تمرين و مسابقه در نظر گيرندکارشناسانعلمپزشکي ورزشي معتقدند بايد دستورات تمريني متفاوتي را با توجه به سنو جنس افراد البته با توجه بهنوعورزش در نظر گرفت.
آسيبهای ورزشی در اثر ضربه های شديد يا کشش های متمادی و بيش از حد در حين انجام حرکات ورزشی به وجود می آيند. صدمات ورزشی می توانند استخوان های بافت نرم (رباط، ماهيچه و تاندون) و يا هردو را دچار مشکل نمايند. برخلاف تصور بسياری افراد، کودکان، با عکس العملهای ناپخته، عدم توانايي در تشخيص و پرهيز از خطر و توانايي کم در ايجاد هماهنگی در حرکات، بسيار بيشتر از بزرگسالان در معرض آسيبهای ورزشی هستند.
سالانه تعداد افراد بسياری دچار صدمات ورزشی می شوند که نيمی از آنها با انجام معالجات خانگی و يا بدون رسيدگی خاص بهبود يافته و نيم ديگر به رسيدگی پزشکی نياز پيدا می کنند. بر اساس محاسبات آماری در هر 1000 نفر، 26 نفر به     آسيب های ورزشی دچار می شوند و بالاترين ميزان اين صدمات متوجه کودکان 14-5 سال است. در اين آمارها بيشترين تعداد مصدومين را پسران 17-12 ساله تشکيل می دهند، که ميزان اين آسيبها از نظر تعداد نفرات صدمه ديده، در ورزشهای جمعی که امکان برخورد در آنها زياد است و از نظر وخامت، در ورزشهای انفرادی بيشتر است.
در هـر ورزشـی بايد انتظار آسيب ها، جراحت ها و خطرات احتمالی آن را داشـتـه بـــاشيد، به خصوص در ورزش های گـروهی. هـر ورزشـی کـه طـبـق آمــار در هر 1000 ساعت بيش از 5 آسـيـب داشته باشد، جزء ورزش های پرخطر بادرصـد آسيب بـالا به شـمار مـی رود. راگــبی و لاکروس با 30 صـدمه در 1000 ساعت بالاترين حد هستند، درحالي که بسکتبال و اسکواش هم با آمار 14 صدمه در 1000 ساعت بازی های پرخطری بـه حـساب می آيند. تعجب آور اسـت که بــدانيد، دو، و ايروبيک هم با 11 صدمه، زياد از قافله ورزش های پرخطر عقب نيستند.