بیان مساله:
اثربخشی  یکی از مفاهیم مدیریت است که همواره مورد توجه و مطالعه دانشمندان و صاحبنظران مدیریت قرار گرفته است. علاقه شدید به اثربخشی سازمانی و فردي نه پدیده اي تازه و نه پدیده اي منحصر به فرد سازمان ها است. نویسندگان مختلف در طول صد سال گذشته توجه خود را نسبت به طرز اداره اثربخش همه انواع سازمانها ابراز داشته اند. اثربخشی در فرهنگ لغت، یعنی اندازه اثر که در مورد اشخاص و اعمال به کار می رود. اثربخشی به معناي توانایی در تولید محصول، نفوذ، شایسته و قوي نیز معنی شده است (رمضانی، 1389، 19). اثربخشی اصطلاحی گسترده و سخت سازه از نظر سنجش می باشد. این متغیر معمولاً درباره میزان تحقق اهداف تعیین شده می باشد. دافت (2003) برای سنجش اثربخشی دو رویکرد سنتی و معاصر را پیشنهاد نموده است که هر کدام دارای روش های چندی هستند (Amah, 2012, 217). سنجش اثربخشی مرحله بسیار مهم در توسعه سازمان می باشد. شاخص های متنوعی برای سنجش اثربخشی سازمانی چه در سطح فردی و چه در سطح سازمانی ارائه شده اند (Kiani Mehr et al, 2012). در این تحقیق جهت سنجش اثربخشی منابع انسانی از شاخص های مورد استفاده در تحقیق چن (2011) استفاده شده است. در تحقیق مذکور شاخص های اثربخشی عبارتند از: عملکرد شغلی، رضایت شغلی، استرس شغلی و تمایل به ماندگاری