مقدمه: پلاستيك ها گروهي از مواد غذايي هستند كه به گروه بزرگتري موسوم به بسپارها تعلق دارند. بسپار مولكول غول آسايي است كه از هزاران مولكول كوچكتر تشكيل شده است، اين مولكول هاي كوچك اين خاصيت منحصر به فرد را دارند كه مي توانند با هم تركيب شده مولكول هاي بزرگ به وجود آورند. مولكول هاي داراي اين ...

دسته بندی: علوم پایه » شیمی

تعداد مشاهده: 825 مشاهده

فرمت فایل دانلودی:.rar

فرمت فایل اصلی: doc

تعداد صفحات: 24

حجم فایل:24 کیلوبایت

مقدمه:
پلاستيك ها گروهي از مواد غذايي هستند كه به گروه بزرگتري موسوم به بسپارها تعلق دارند. بسپار مولكول غول آسايي است كه از هزاران مولكول كوچكتر تشكيل شده است، اين مولكول هاي كوچك اين خاصيت منحصر به فرد را دارند كه مي توانند با هم تركيب شده مولكول هاي بزرگ به وجود آورند. مولكول هاي داراي اين خاصيت تكپار و فرآيند تركيب آنها براي ايجاد مولكول هاي غول آسا بسپارش نام دارد. اين لغت از دو بخش «پار» به معني تكه، و «بس» به معني بسيار گرفته شده است. بنابراين، تكپار به معني يك تكه و بسپار به معني تعداد بسياري تكه مي باشد. بعضي بسپارها از دهها هزار تكپار تشكيل شده اند، اين تعداد به نوع بسپار و آنچه توليد كننده مي خواهد بستگي دارد. قبل از بررسي پلاستيك ها بايد اين مولكول هاي بزرگ موسوم به بسپار را بررسي كنيم.

مقدمه: از دیدگاه شیمیایی، بسپارها (پلیمرها) مولکول‌هایی با زنجیره بلند و وزن مولکولی بسیار زیاد (معمولاً در حد صدها هزار) هستند. به همین دلیل اصطلاح ماکرومولکول‌ها برای ارجاع به مواد پلیمری بکار می‌رود. متون تجاری گاهی به بسپارها بصورت رزین ارجاع می‌دهند. این اصطلاح قدیمی به قبل از زمان درک ساختار

دسته بندی: علوم پایه » شیمی

تعداد مشاهده: 2249 مشاهده

فرمت فایل دانلودی:.docx

فرمت فایل اصلی: docx

تعداد صفحات: 11

حجم فایل:94 کیلوبایت

مقدمه:
از دیدگاه شیمیایی، بسپارها (پلیمرها) مولکول‌هایی با زنجیره بلند و وزن مولکولی بسیار زیاد (معمولاً در حد صدها هزار) هستند. به همین دلیل اصطلاح ماکرومولکول‌ها برای ارجاع به مواد پلیمری بکار می‌رود. متون تجاری گاهی به بسپارها بصورت رزین ارجاع می‌دهند. این اصطلاح قدیمی به قبل از زمان درک ساختار شیمیایی زنجیره‌های بلند برمی‌گردد.
بشر برای دستیابی به مواد جدید، با استفاده از مواد آلی (عمدتاً هیدروکربن‌ها) موجود در طبیعت به تولید مواد مصنوعی نایل شد. این مواد عمدتاً شامل عنصر کربن، هیدروژن، اکسیژن، نیتروژن و گوگرد بوده و به نام مواد بسپاری یا پلیمری معروف هستند. مواد بسپاری کاربردهای گسترده‌ای، از جمله در ساخت وسایل خانگی، اسباب بازی‌ها، بسته‌بندی‌ها، کیف و چمدان، کفش, میز و صندلی، شلنگها و لوله‎های انتقال آب و گاز، مواد پوششی به عنوان رنگ‌ها برای حفاظت از خوردگی و زینتی, تایرهای خودرو و بالاخره به عنوان بسپارهای مهندسی با استحکام زیاد حتی در دماهای نسبتاً کم یا بالا در ساخت اجزایی از ماشین آلات، دارند.