بخشی از متن: اسب (اکوس فروس کابالوس) یک پستاندار سم دار است، یک زیر گونه ای از یکی 7 گونه بازمانده از خانواده اکویدا است. اسب بالغ بر 45 تا 55 میلیون سال پیش از یک موجود چند پنجه ای کوچک تا بزرگ، حیوان تک پنجه ای امروزی، پدید آمده است. انسانها در حدود 4000 سال قبل از میلاد مسیح شروع به رام کردن ...
دسته بندی: علوم پایه » زیست شناسیتعداد مشاهده: 1609 مشاهده
فرمت فایل دانلودی:.doc
فرمت فایل اصلی: doc
تعداد صفحات: 52
حجم فایل:1,720 کیلوبایت
بخشی از متن:
اسب (اکوس فروس کابالوس) یک پستاندار سم دار است، یک زیر گونه ای از یکی 7 گونه بازمانده از خانواده اکویدا است. اسب بالغ بر 45 تا 55 میلیون سال پیش از یک موجود چند پنجه ای کوچک تا بزرگ، حیوان تک پنجه ای امروزی، پدید آمده است. انسانها در حدود 4000 سال قبل از میلاد مسیح شروع به رام کردن اسبها کردند و اهلی کرد نشان گمان شد، که در 3000 سال قبل از میلاد رایجتر شد ؛ در 2000 سال قبل از میلاد استفاده از اسبهای رام شده در سرتاسر قاره اروپا- آسیا پخش شد.
اگر چه بیشتر اسبها امروزه رام شده هستند ، هنوز جمعیت اسب پرزوالسکی (Przewalski) در خطر است، تنها اسب وحشی اصلی باقی می مانند، به خوبی را یجترین اسبهای وحشی که در جهان زندگی می کنند، اما از نسلهای قدیمی آنها که رام شدند، منشأ گرفته است.
یک کلمه گران و تخصصی وجود دارد که برای توضیح دان مفاهیم وابسته به اسب استفاده شده ، هر چیزی از آناتومی مراحل زندگی، اندازه، رنگ، نقش و نگارها، پرورش دادن، حرکت و رفتار را در بر می گیرد.
اسبها از نظر آناتومی برای استفاده از سرعت برای شکارچی ها طراحی شدند. و یک جمله خوب توسعه یافته از توازن و یک قدرت غریزه جنگیدن دارند. بسته به این نیاز فرار کردن از شکارچیان در جهان یک خصوصیت غیر معمول است: اسبها توانایی خوابیدن هم ایستاده و هم دراز کشیده را دارند
اسبهای ماده مادیان نامیده می شوند، بچه هایشان تقریباً تا 11 ماه با آنها همراه هستند و یک اسب جوان کره اسب نامیده میشوند و می تواند تا مدت کوتاهی بعد از تولد بمانند. بیشترین اسبهای رام شده به پرورش دادن داشتن زین و یراق بین سنهای 2 و 4 سال شروع شدند. آنها در سن 5 سالگی کاملاً بالغ می شوند و میانگین طول عمر بین 25 تا 30 سال دارند.
اسب (اکوس فروس کابالوس) یک پستاندار سم دار است، یک زیر گونه ای از یکی 7 گونه بازمانده از خانواده اکویدا است. اسب بالغ بر 45 تا 55 میلیون سال پیش از یک موجود چند پنجه ای کوچک تا بزرگ، حیوان تک پنجه ای امروزی، پدید آمده است. انسانها در حدود 4000 سال قبل از میلاد مسیح شروع به رام کردن اسبها کردند و اهلی کرد نشان گمان شد، که در 3000 سال قبل از میلاد رایجتر شد ؛ در 2000 سال قبل از میلاد استفاده از اسبهای رام شده در سرتاسر قاره اروپا- آسیا پخش شد.
اگر چه بیشتر اسبها امروزه رام شده هستند ، هنوز جمعیت اسب پرزوالسکی (Przewalski) در خطر است، تنها اسب وحشی اصلی باقی می مانند، به خوبی را یجترین اسبهای وحشی که در جهان زندگی می کنند، اما از نسلهای قدیمی آنها که رام شدند، منشأ گرفته است.
یک کلمه گران و تخصصی وجود دارد که برای توضیح دان مفاهیم وابسته به اسب استفاده شده ، هر چیزی از آناتومی مراحل زندگی، اندازه، رنگ، نقش و نگارها، پرورش دادن، حرکت و رفتار را در بر می گیرد.
اسبها از نظر آناتومی برای استفاده از سرعت برای شکارچی ها طراحی شدند. و یک جمله خوب توسعه یافته از توازن و یک قدرت غریزه جنگیدن دارند. بسته به این نیاز فرار کردن از شکارچیان در جهان یک خصوصیت غیر معمول است: اسبها توانایی خوابیدن هم ایستاده و هم دراز کشیده را دارند
اسبهای ماده مادیان نامیده می شوند، بچه هایشان تقریباً تا 11 ماه با آنها همراه هستند و یک اسب جوان کره اسب نامیده میشوند و می تواند تا مدت کوتاهی بعد از تولد بمانند. بیشترین اسبهای رام شده به پرورش دادن داشتن زین و یراق بین سنهای 2 و 4 سال شروع شدند. آنها در سن 5 سالگی کاملاً بالغ می شوند و میانگین طول عمر بین 25 تا 30 سال دارند.