ارزیابی خط مشی سازمانی

در تحقیق حاضر به بررسی ارزیابی خط مش ها پرداخته شد. خط مشي، يك برنامه عمومي است كه به منزله راهنماي عمل، مدّ نظر مديران قرار گرفته و نحوه اجراي برنامه را براي مسئولان اجرايي سازمان معين مي‌كند. ارزیابی یک فعالیت طراحی شده در فرایند خط مشی گذاری و یکی از مراحل آن است که به منظور قضاوت درمورد تاثیر خط

دسته بندی: علوم انسانی » مدیریت

تعداد مشاهده: 1830 مشاهده

فرمت فایل دانلودی:.docx

فرمت فایل اصلی: docx

تعداد صفحات: 16

حجم فایل:102 کیلوبایت

چکیده:
در تحقیق حاضر به بررسی ارزیابی خط مش ها پرداخته شد. خط مشي، يك برنامه عمومي است كه به منزله راهنماي عمل، مدّ نظر مديران قرار گرفته و نحوه اجراي برنامه را براي مسئولان اجرايي سازمان معين مي‌كند. ارزیابی یک فعالیت طراحی شده در فرایند خط مشی گذاری و یکی از مراحل آن است که به منظور قضاوت درمورد تاثیر خط مشی ها یا برنامه های دولت صورت می گیرد.
انواع ارزیابی عبارتست از: الف- ارزیابی رسمی: که به موجب قانون توسط دولت یاپارلمان، دستگاه اجرایی و سازمانهایی وابسته به آنها انجام می شود. نامناسب بودن روشها، عدم تناسب استانداردها و شاخص ها، چند هدفی بودن خط مشی ها، مبهم بودن اولویت آنها و ماهر نبودن منابع انسانی مجری ارزیابی که به ظاهر بر تخصصی بودن کار تاکید ورزیده و آن را پیچیده ترمی نمایند و محدودیتهای گستردهای برای ارزیابی رسمی فراهم می آورند و ارزیابان نمی توانند نتایج و پیامدهای خط مشی را به صورت دقیق اندازه گیری نمایند. ب-  ارزیابی غیررسمی: معمولا توسط افراد و سازمانهایی صورت می گیرد که به صورت قانونی الزام و یا ماموریتی دراین زمینه ندارند، اما به علت برخورداری گرایش سیاسی یانفع شخصی، اقدام به ارزیابی برنامه های دولت   می نمایند که چندان پیچیده وفنی نمی باشد، اما تنوع نفع شخصی یا گرایش سیاسی ارزیابان غیررسمی، سبب   می شود ارزیابی های آنان در زمینه های مختلف معنی دار باشد. مراحل ارزیابی رسمی شامل شناسایی، اندازه گیری، تجزیه تحلیل و توصیه می باشد. شناسایی و روابط بین اهداف خط مشی در بخش های مختلف و ارزیابی محدوده تاثیرگذاری آنها ازنتایج این ارزیابی می باشد. سنجش خط مشی در دو سطح اساسی کار می کند: سطح اول در ارتباط با یک برنامه واقعی، مشارکت کنندگان و شرایط مسئله است که برنامه در آن اجرا شده است. تا اندازه ای که فرآیند در سطح اول به کار گرفته می شود، ارزیابان در ارزیابی خود بیشتر قانون – محور عمل   می کنند. سطح دوم، سطح بسیار ذهنی سیستم اجتماعی است که عملیات برنامه ریزی شده در آن اتفاق می افتد. وقتی فرآیند در سطح دوم اجرا می شود، ارزیابان در بررسی خود ، هنجاری یا ارزش – محور عمل می نمایند.