این مقاله آماده، در رابطه با معماری و پل سازی است که به تمام جزئیات و نکات در رابطه با پل سازی اشاره شده است. بخشی از متن: یکي مهمترين مسائلي که در هنگام احداث پل و سد، مهندسان همواره با آن رو به رو بوده اند پي کني يا شالوده ريري پايه هاي پل است به خصوص هنگامي که رودخانه مورد نظر، پر آب، عميق و ...
دسته بندی: فنی و مهندسی » معماریتعداد مشاهده: 1510 مشاهده
فرمت فایل دانلودی:.doc
فرمت فایل اصلی: doc
تعداد صفحات: 32
حجم فایل:118 کیلوبایت
بخشی از متن:
یکي مهمترين مسائلي که در هنگام احداث پل و سد، مهندسان همواره با آن رو به رو بوده اند پي کني يا شالوده ريري پايه هاي پل است به خصوص هنگامي که رودخانه مورد نظر، پر آب، عميق و يا عريض بوده اند. به همين جهت شرايط پي ريزي پلها کاملا متفاوت بوده و براي اين منظور از راههاي مختلف سود مي جسته اند:
الف: گاه در طول رودخانه محلهايي وجود دارد که بستر عريض و جريان آب در آن غالبا آرام است و عبور از آن در غير مواقع سيلابي به وسيله ي اسب ، شتر و قاطر امکان پذير مي باشد. اين محل ها اصطلاحا به گدار معروف اند. به هنگام ساختن شاهراههائي که به رودخانه منتهي مي شد حتي الامکان سعي ميشد که از محل اين گدارها براي احداث پل استفاده شود. در صورتي که در هنگام تابستان بستر آن خشک مي شد، بيشتر مشکلات حل گرديده و پي کني به صورت معمول انجام مي گرفت. اما اگر در اين فصل نيز رودخانه داراي آب جاري بود، در مواقع کم آبي با حفر کانال انحرافي مسير رودخانه را منحرف کرده سپس در محل تايين شده بر روي مسير طبيعي پايه پل را بنا نهاده، آنگاه مسير آب را از کانال انحرافي به مسير اوليه بر مي گرداندند. حسن اين عمل اين بود که رودخانه مسير طبيعي خود را مي پيمود و هم از نظر سهولت اين کار ترجيح داده مي شد. در صورتي که در غرب براي ساختن پل برعکس ايران کانال انحرافي ساخته و بر روي آن پل را احداث کرده سپس رودخانه را از مسير طبيعي به کهنال جديد التآسيس هدايت ميکردند.
یکي مهمترين مسائلي که در هنگام احداث پل و سد، مهندسان همواره با آن رو به رو بوده اند پي کني يا شالوده ريري پايه هاي پل است به خصوص هنگامي که رودخانه مورد نظر، پر آب، عميق و يا عريض بوده اند. به همين جهت شرايط پي ريزي پلها کاملا متفاوت بوده و براي اين منظور از راههاي مختلف سود مي جسته اند:
الف: گاه در طول رودخانه محلهايي وجود دارد که بستر عريض و جريان آب در آن غالبا آرام است و عبور از آن در غير مواقع سيلابي به وسيله ي اسب ، شتر و قاطر امکان پذير مي باشد. اين محل ها اصطلاحا به گدار معروف اند. به هنگام ساختن شاهراههائي که به رودخانه منتهي مي شد حتي الامکان سعي ميشد که از محل اين گدارها براي احداث پل استفاده شود. در صورتي که در هنگام تابستان بستر آن خشک مي شد، بيشتر مشکلات حل گرديده و پي کني به صورت معمول انجام مي گرفت. اما اگر در اين فصل نيز رودخانه داراي آب جاري بود، در مواقع کم آبي با حفر کانال انحرافي مسير رودخانه را منحرف کرده سپس در محل تايين شده بر روي مسير طبيعي پايه پل را بنا نهاده، آنگاه مسير آب را از کانال انحرافي به مسير اوليه بر مي گرداندند. حسن اين عمل اين بود که رودخانه مسير طبيعي خود را مي پيمود و هم از نظر سهولت اين کار ترجيح داده مي شد. در صورتي که در غرب براي ساختن پل برعکس ايران کانال انحرافي ساخته و بر روي آن پل را احداث کرده سپس رودخانه را از مسير طبيعي به کهنال جديد التآسيس هدايت ميکردند.