پروپوزال بررسی تأثیر پلی اتیلن گلیکول (PEG) بر شاخص های جوانه زنی بذور گندم دیم واریته هما

جوانه زني بذر اهميت فوق العاده اي در تعيين تراكم نهايي بوته در واحد سطح دارد بطوري كه تراكم كافي بوته در واحد سطح زماني بدست مي آيد كه بذرهاي كاشته شده بطور كامل و با سرعت كافي جوانه بزنند (رحیمی و همکاران، 2006). نوسانات جوانه زني كه تحت تأثير عوامل محيطي قرار مي گيرد از نظر اكولوژيكي و از ديدگاه مديريت زراعي از اهميت خاصي برخوردار است. اثرات متقابل بين عوامل محيطي و مكانيزم هاي دروني يك بذر، جوانه زني بذر را تحت شرايط خاص تعيين مي كند (Bradford, 1992).  از آنجائيكه ايجاد و حفظ يك پتانسيل آب خالص در محيط خاك، كاري تقريباً مشكل است. دراين راستا برقراري شرايط تنش خشكي با استفاده از مواد اسمزي مختلف براي ايجاد پتانسيل هاي اسمزي، يكي ازمهم ترين روشهاي مطالعه تأثير تنش خشكي برجوانه زني تلقي مي شود. دربين اين مواد، پلي اتيلن گليكول بدليل ايجاد شرايطي شبيه محيط طبيعي، كاربرد زيادي دارد و بطور وسيعي در شرايط آزمايشگاهي به كار مي رود (Ibrahim et al., 2001). اين ماده به دليل داشتن وزن مولكولي بالا نمي تواند از ديواره سلولي عبور كند و به همين دليل از آن براي تنظيم پتانسيل آب در آزمايش هاي جوانه زني استفاده مي شود.
 پلي اتيلن گليكول جهت ايجاد تنش خشکی با وزن مولکولی بزرگ (6000- PEG) درمقايسه با مولكول هاي كوچك تر آن مثل (4000- PEG) مناسب تر است زيرا درصد جوانه زني بذردر محلول پلي اتيلن گليكول 6000 و درخاكي با همان  پتانسيل آب تقريباً برابر است (Emmerich et al., 1990). در سال هاي گذشته تلاش هاي زيادي براي بهبود شرايط جوانه زني، قدرت رويش بذر و گياهچه براي كاشت در محيط هاي ويژه انجام شده است و این بررسی نیز به منظور بررسی تأثیر پلی اتیلن گلیکول بر شاخص های جوانه زنی بذور گندم دیم رقم هما تحت شرایط تنش خشکی انجام خواهد شد.

---

جهت دانلود اینجا کلیک کنید